ATASH BAX
ATASH BAX

ATASH BAX

از تو می گذرم

از چه برهنه ای ؛ ای تن؟

عریانی تو ؛ شرمساری من است!

چون رود می گذرم ازتو

ونه درخود حتی سنگریزه ای...

دستان یخ بسته ات را ازگردنم بگشا!

این سنگریزه های گردنم ,هم, از آن تو!!!!!

چشمان آزمندت را برمن ببند!

از آنکه رودم و بی نگاهی موج می طلبم...

درحسرت کنار ه های زخمی یک رود؛ برجای مانده ای....هنوز!

و من

چون رود از تو می گذرم...

ﭘﺎﯾﯿــــــــــﺰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ...

 


ﭘﺎﯾﯿــــــــــﺰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ...


ﻓﺮﺍﻣـﻮﺵ ﻧﮑـﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﮔــ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﯾﯿـــــﺰﯼ 

ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺷﻌــﻮﺭ ِ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﺪ !

 ﻭ ﺧﺎﻃـﺮﺍﺕ ﺳﻪ ﻓﺼــﻞ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ!

 ﺁﺭﺍﻡ ﻗـﺪﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺮ ﭼﻬــﺮﻩ ﯼ ﺗﮑﯿﺪﻩ ﯼ ﺁﻥ ﻫﺎ 

 ﺍﯾﻦ ﺑﺮﮔــــ ﻫﺎ ﺣﺮﻣـﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ...